Tabele danych używane w relacyjnej bazie danych przechowują informacje o powiązanych obiektach. Każdy wiersz zawiera rekord z unikalnym identyfikatorem — zwanym kluczem — a każda kolumna zawiera atrybuty danych. Każdy rekord przypisuje wartość do każdej cechy, dzięki czemu związki między punktami danych są łatwe do zidentyfikowania.
Standardowym interfejsem użytkownika i programu użytkowego (API) relacyjnej bazy danych jest Strukturalny Język Zapytań. Polecenia kodu SQL są wykorzystywane zarówno do interaktywnych zapytań o informacje z relacyjnej bazy danych, jak i do zbierania danych do raportów. Zdefiniowane reguły integralności danych muszą być przestrzegane, aby zapewnić dokładność i dostępność relacyjnej bazy danych.